ขอบคุณบาส ปริมินทร์ แห่ง Ari Ecowalk ที่พาเราไปรู้จักซอยอารีย์ในมุมที่ “เขียวกว่าเดิม” ฬียากร เจตนานุศาสน์ จะพาผู้ชมทางบ้านสำรวจ “ป่าอารีย์” ไปพร้อมๆ กันในบันทึกการเดินบทนี้
TEXT & PHOTO BY LEEYAKORN JETTANANUSART
ตื่นแต่เช้าไปเดินเที่ยวซอยอารีย์
เช้าตรู่วันอาทิตย์ ใครหลายคนอาจต้องการพักผ่อนบนเตียงให้นานขึ้นอีกนิด แต่สำหรับกลุ่มลูกเพจ AriAround ที่ลงทะเบียนไว้แล้วว่าจะมา EcoWalk เดิน “ป่าอารีย์” กับบาส ปรมินทร์ พวกเขาตื่นกันแต่เช้า (บางคนอาจเช้ากว่าปกติด้วยซ้ำ) เพราะเราจะเริ่มเท้าหมุนกันในเวลา 7.30 น. ตรงจุดนัดพบตรงตึก EXIM Bank ที่สามารถเดินเข้าได้ทั้งทางต้นซอยอารีย์และซอยราชครู แน่นอนว่าคนส่วนใหญ่มากันได้ตรงเวลา และบางคนก็มาทันเวลาออกเดินได้พอดีๆ
กลุ่มใหญ่ถูกแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มย่อย ประมาณ 10 คน โดยมีผู้นำกลุ่มที่จะคอยอธิบายและตอบคำถาม สำหรับสิ่งต่างๆ ที่เราจะได้พบกันตลอดเส้นทาง แน่นอนว่า ทุกอย่างไม่มีการนัดหมาย ไม่ว่าจะนก กระแต กระรอก หรือตัวเงินตัวทองที่เดินโฉบเข้ามาทักทายบ้างบางครั้งคราว
“เขาอยากมาให้เราเห็นเขาก็มา ไม่ว่าเจ้าผึ้งที่กำลังผสมเกสรเพลินๆ แมลงชันโรงตัวเล็กที่บินวนเวียนอยู่แถวดอกไม้”
หรือแมลงตัวเล็กๆ ที่เดินอยู่บนต้นไม้ พยายามหลบสายตาคน จิ้งจกที่พยายามอำพรางตัวจนแทบจะกลมกลืนไปกับสีของต้นไม้ใหญ่และลวดลายบนตัวมัน ใครตาดีก็จะชี้ชวนกันมาดูสัตว์และสรรพสิ่งในธรรมชาติในป่าอารีย์ เราเดินลึกเข้ามาในซอยอารีย์ และอารีย์สัมพันธ์ แหล่งพื้นที่สีเขียวในเมืองใหญ่ ที่ปลุกหัวใจรักธรรมชาติของใครหลายคนให้ตื่นขึ้นมาร่วมเดินดู
สัมผัส “ป่าอารีย์”
ระหว่างเส้นทางเราใช้ประสาทสัมผัสทั้ง 5 ในการสังเกต ฟัง ดู ดม สัมผัส และ “รู้สึก” ไปกับสิ่งเหล่านั้น หลายคนดีใจที่ได้เห็นนกเขาใหญ่เป็นครั้งแรก บางคนโชคดีได้เจอนกสวนสีชมพู มีบางคนยังได้เห็น นกปรอด และนกหน้าตาสวยงามที่ต้องถามผู้เชี่ยวชาญที่เป็นคนเดินนำว่าชื่อเสียงเรียงนามเค้าคืออะไร? เพราะคนเมืองที่ปกติไม่ได้มีเวลาเดินเล่นเช่นนี้จึงไม่เคยได้เจอ
“และเมื่อเราเห็นนกหายากๆ เห็นความ มหัศจรรย์ของธรรมชาติ เราก็ต้องใช้เวลาค่อยๆ เดินแบบละเลียดเหมือนกับการจิบกาแฟร้อนตอนเช้า ที่หากรีบก็คงไม่ได้ลิ้มรส”
‘ไลเคน’ คือสิ่งมีชีวิตสีเขียวที่อยู่คู่โลกมานานมากแล้ว ดำรงชีวิตยู่บนเปลือกไม้ ไม่ก็เกาะตัวกันเป็นกลุ่มพืชสีเขียวนุ่มฟูบริเวณร่องปูนทางเดินที่มีความชื้น
มันเป็นพืชที่จะบ่งบอกว่าสิ่งแวดล้อมในบริเวณนั้นมีความสมบูรณ์ เมื่อผู้นำทางอธิบายและชี้ชวนให้ดู ทุกคนจึงอดไม่ได้ที่จะส่องหาไลเคนกันเป็นระยะ และทำให้พบว่าในความเป็นธรรมชาติย่านอารีย์นั้นสมบูรณ์พอจะพบเจอได้ทั้งไลเคน และพืชพรรรต่างๆ ทั้งไม้เล็กไม้ใหญ่ พืชดอกพืชใบ มากมายเต็มไปหมด
เราได้เห็นเปลือกไม้ของต้นไม้ใหญที่ผิวกำลังแห้งแตก และเผยให้เห็นผิวชั้นในที่กำลังซ่อมแซมตัวเองอยู่ ตอไม้ที่กำลังย่อยซากพืชซากสัตว์ ที่มีความชื้นมากพอจนมีดอกเห็ดที่โผล่ขึ้นมา เห็ดแปลกๆ ที่เราพบในครั้งนี้ชื่อว่า “เห็ดนิ้วมือคนตาย” ในภาพจะเห็นเป็นตุ่มสีขาวเล็กๆ ชูขึ้นมาจากตอไม้มองคล้ายนิ้วมือเล็กๆ (ใครนะตั้งชื่อซะไม่กล้าเดินผ่านตอนกลางคืนเลย)
แค่เดินบนถนนรอบนอกตามตรอกซอยและหน้าบ้านเรือนที่อยู่อาศัยที่มักมีต้นไม้นานาพันธุ์อวดโฉมให้เห็นถึงความสมบูรณ์ของธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่ค่อนข้างดีในอารีย์แล้ว แต่ถ้าอยากสัมผัสถึงคำว่าเดิน “ป่าอารีย์” ต้องลองไปเดินรอบบึงข้าง กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ตรงจุดนี้แหล่ะที่จะทำให้เข้าถึงความเป็นป่าได้จริงๆ ทางเดินรอบๆ บึงมีพืชพรรณหลายชนิด ทั้งพืชคลุมดิน วัชพืช และไม้ใหญ่ต่างพึ่งพาอาศัยกันอยู่อย่างหนาแน่น สัตว์เลื้อยคลานทั้งตะขาบ ไส้เดือน แมลงต่างๆ ก็มีให้เห็น รอบบึงนี้ปกติคงไม่ค่อยมีใครมาเดินบ่อยนัก แต่เราก็ยังแอบพบซากฟอสซิลของหอยแครง หอยแมลงภู่อยู่บ้าง ร่องรอยของธรรมชาติเหล่านี้ทำให้เรียกได้ว่านี่เป็นป่าและปอดกลางเมืองอย่างแท้จริง
#อารีย์มีมากกว่าคาเฟ่
อารีย์ที่หลายคนอาจนึกถึงความเป็นแหล่งฮิปๆ มีคาเฟ่ และร้านอาหารผุดให้เห็นเยอะกว่าดอกเห็ด แต่ใครจะคิดว่าเมื่อได้เจอดอกเห็ดผุดขึ้นมาจริงๆ มันดูน่าตื่นเต้นและอัศจรรย์ไม่น้อย ใต้พื้นผิวดินที่ลึกลงไป ใครจะรู้ว่าเจ้าเห็ดพวกนี้ เจ้าต้นไม้ที่รากใหญ่ไชชอน หนอน ไส้เดือน กิ้งกือ ที่เลื้อยผ่านไปมา พวกเค้ากำลังคุยอะไรกันอยู่เมื่อเห็นมนุษย์มากมายกำลังจับกลุ่มพูดคุยและเม้าท์มอยกันเรื่องธรรมชาติ
ใครจะว่าอย่างไรไม่รู้ แต่เราว่านี่คือเรื่องราวดีๆ ในเช้าวันอาทิตย์ Ari Ecowalk เกิดขึ้นมาแล้วหลายครั้ง และน่าจะยังมีครั้งต่อๆ ไป เพราะดูเหมือนคนในเมืองกำลังมองหาธรรมชาติในเมืองกันอยู่ไม่น้อย
น่าจะถึงเวลาแล้วที่เราจะหันมาสนใจ และฟังเสียงธรรมชาติคุยกัน ว่าพวกเค้าต้องการอะไร…ไม่ใช่เราคุยกันเองว่าอยากได้อะไร…โลกนี้น่าจะสร้างวัตถุกันมาเกินพอแล้ว สนใจฉันบ้างเถอะ…ต้นไม้ใหญ่ที่รากล้นออมากจากกรอบปูนซีเมนต์ที่ถูกกั้นขวางไว้ไม่ให้ไชชอน…กล่าว
LEEYAKORN JETTANANUSART
นักเขียนที่หลงใหลธรรมชาติ เสพติดสีเขียวทุกเฉดของใบไม้ หลงรักสีสันของนก ย้ายมาอยู่แถวใกล้ๆ อารีย์เพราะจะได้ไม่ต้องนั่งรถมาเยี่มชมสิ่งเหล่านี้ไกลๆ ว่างเมื่อไหร่ก็ออกเดิน และเพลิดเพลินกับสิ่งต่างๆ รอบๆ ตัว รอบๆ ชีวิตได้ง่ายๆ
